Z perspektywy czasu Thomas Hicks, amerykański lekkoatleta, może uchodzić za sportowego oszusta. Jego maratoński triumf podczas igrzysk w Saint Louis w 1904 był z jednej strony dramatyczny, z drugiej zaś –
Była niedziela, 13 października 1968 roku, około 20:00. W Meksyku rozpoczynała się ceremonia wręczenia medali olimpijskich w podnoszeniu ciężarów. W kategorii koguciej brąz zdobył Henryk Trębicki. Był pierwszym
Środek lata 1976 roku. Montreal. Na rozbiegu skoku wzwyż wysoki i szczupły chłopak w biało-czerwonym stroju. Po każdym udanym skoku wykonuje taniec radości, by za chwilę skoncentrować na kolejnej próbie. „Deszczowy chłopak”,
Medale olimpijskie, wiele lat startów, miłość do sportu, umiejętność przekazywania wiedzy – wioślarz Teodor Kocerka był wzorem do naśladowania.
Na igrzyska olimpijskie w 1956 roku wyjeżdżał jako rezerwowy. Ale we Włoszech Franciszek Gąsienica Groń zaskoczył wszystkich. Kto wie, czy najmocniej nie sam siebie.
Sześćdziesiąt lat temu urodził się Ernst Vettori, austriacki skoczek narciarski, który w 1992 roku został mistrzem olimpijskim. Na igrzyskach triumfował, mimo że wcześniej musiał poradzić sobie z rewolucją, jaką niosła
„Meksyk 1968” może kojarzyć się z wielką rewolucją technologiczną. Na tamtych igrzyskach nie zabrakło też kontrowersji i wspaniałych wyników.
Wyndham Halswelle fot. domena publiczna
Mistrzostwo olimpijskie wygrał, bo założył długie narty. Dłuższe niż zazwyczaj. Przy papierosie Zeno Colò obmyślał kolejne „narciarskie rewolucje”.
Juan Carlos Zabala, na długo przed Maradoną czy Messim, był argentyńskim idolem. Serca rodaków zdobył olimpijskim złotem w maratonie i życiorysem. Niezwykłym. Nierzadko ubarwianym. Może i miał coś z mitomana, ale biegać potrafił…
