historiasportu.info

Piłka ręczna – jak to się zaczęło

Podziel się:

Bezsprzecznie jedna z najbardziej widowiskowych gier zespołowych to piłka ręczna, początkowo skierowana była tylko i wyłącznie do kobiet. Za bardziej „męską” dyscyplinę uważano piłkę nożną.

Patrząc na to porównanie dziś pozostaje nam się tylko uśmiechnąć. Jak to się zaczęło? Jak przodkowie Lijewskiego, Bieleckiego budowali podwaliny tego sportu? Wielka historia piłki ręcznej rozciąga się przez wieki, tworząc fascynujący pejzaż sportowych zmagań. To, co dzisiaj kojarzymy z dynamiczną i rywalizacyjną dyscypliną, wywodzi się z odległej starożytności i przeszło przez kolejne epoki, aż do osiągnięcia swojej nowoczesnej formy.

Początki sięgają więc starożytnych cywilizacji, egipskiej i greckiej, gdzie gry przypominające dzisiejszą piłkę ręczną były popularnymi formami rozrywki. Współczesna piłka ręczna jednak dopiero w XIX wieku zaczęła wyłaniać się jako samodzielna dyscyplina. Wówczas w Europie pojawiały się pierwsze gry z piłką, które wpłynęły na kształtowanie się reguł dzisiejszej piłki ręcznej.

Współczesnej odmiany handballu należy szukać na przełomie XIX i XX wieku. Wtedy to biegający po boiskach Duńczycy, Niemcy, Szwedzi i Norwegowie potrzebowali spisać zasady swojej ukochanej gry. Pierwszym, który tego dokonał był Holger Nielsen. Swoje reguły opublikował w 1906 roku. Przez następne dekady zbiór przepisów tak bardzo się rozwinął, że 13 września 1925 roku w Halle można było rozegrać pierwszy, międzypaństwowy mecz w piłce ręcznej. Niemcy pokonali w nim Austrię…aż 6:3.

Czytaj też: Ciekawostki sportowe: szczypiorniak, setka Wilta i pierwsza kobieta w Formule 1

Historia piłki ręcznej w XIX i XX wieku. Max Heiser – wizjoner

Nurt ten ewoluował wraz z rozwojem społeczeństw i kultury sportu. W 1917 roku niemiecki lekarz Max Heiser stworzył zasady nowoczesnej piłki ręcznej, które wkrótce zdobyły popularność innych państwach. Czyn ten nadał mu nieśmiertelny tytuł „ojca nowoczesnego handballu”, a stworzone przez niego reguły, nieco przekształcane przez lata, przetrwały do dziś.

Nim jednak Heiser zabrał się do spisywania wiekopomnego dokumentu kilkukrotnie (w latach 1915-1916) zbierał w jednej hal wiertniczych, w północno-zachodniej części Berlina, grupę młodych gimnastyków. Przedstawił im wtedy projekt swojej nowej gry. Sportowcy słuchali go z zaciekawieniem. Otóż w owej grze, roboczo nazwanej „Torball”, mecz rozgrywały dwa zespoły złożone z równej liczby zawodników, którzy podawali sobie piłkę za pomocą rąk. Gracz, który złapał kulisty przedmiot nie mógł zostać zaatakowany przez przeciwnika. Punkty zdobywało się trafiając w bramkę o wymiarach 2×2 m, a rzut musiał zostać oddany sprzed wyznaczonej linii.

Max Heiser, bez niego historia piłki ręcznej byłaby dużo skromniejsza fot. domena publiczna
Max Heiser, bez niego historia piłki ręcznej byłaby dużo skromniejsza fot. domena publiczna

Pierwsze treningi z całą pewnością opierały się na żmudnym wprowadzaniu teorii w życie. Ale cierpliwość popłaciła. W 1916 roku, drużyna Heisera zagrała pokazowe spotkanie w fabryce Siemens, w Berlinie. Zgromadzeni na prowizorycznych trybunach robotnicy byli zachwyceni. Torball, przekształcony ostatecznie w Handball, był mieszanką kilku dyscyplin. Do tego gra była niesłychanie szybka i emocjonująca. Twórca zadbał też o kobiety, które uznał za pełnoprawne zawodniczki. Był to niejako hołd złożony płci pięknej, za trud i pracę w ciężkich wojennych czasach. Lud to kupił, więc Max zabrał do spisania ogólnych zasad rozgrywki.

29 października 1917 roku, około 19:30 rękopis zyskał statut oficjalny. Od tamtej pory modyfikowano nieco ilość graczy na boisku czy wielkość bramki, ale fundament położony przez Heisera nie zmienił się. Ojciec piłki ręcznej nie przewidział jednego. Sport ten w ciągu kilku lat stał się niezwykle popularny. Dziesięć lat po opublikowaniu reguł gry w mistrzostwach Niemiec wzięło udział 12 tysięcy drużyn! Niestety Max Heiser nie doczekał tego. Zmarł w 1921 roku. Rok wcześniej powstała Międzynarodowa Federacja Piłki Ręcznej (IHF), która miała za zadanie standaryzację i rozwój gry.

Dalszy rozwój

Lata 40. przyniosły kluczowe ustalenia dotyczące wymiarów boiska oraz zasad gry. Kolejne dziesięciolecia to okres profesjonalizacji, pojawienia się nowych taktyk, treningów i technologii wspierających rozwój zawodników i poziom rozgrywek. Piłka ręczna zaczęła zdobywać popularność na arenie międzynarodowej, a Mistrzostwa Świata i Mistrzostwa Europy stały się wydarzeniami gromadzącymi rzesze fanów.

Reprezentacja III Rzeszy w piłce ręcznej
Reprezentacja III Rzeszy w piłce ręcznej w 1936 roku

Dziś piłka ręczna to nie tylko sport, to także emocje, strategia i poświęcenie. Znajduje swoje miejsce wśród innych popularnych dyscyplin, przyciągając uwagę zarówno kibiców, jak i młodych adeptów sportu. Ligi zawodowe, międzynarodowe turnieje i igrzyska olimpijskie stawiają piłkę ręczną w centrum uwagi sportowego świata.

Ewolucja piłki ręcznej to historia dynamicznej transformacji – od prostych ruchów w starożytności do skomplikowanych strategii i zespołowych osiągnięć dzisiejszych czasów. To opowieść o pasji, wysiłku i sportowym dążeniu do doskonałości, która nadal rozwija się wraz z upływem czasu.

pilka reczna historia
Piłkarki ręczne z pierwszej połowy XX wieku

 

Podziel się:
Subskrybuj
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Informacje zwrotne w linii
Zobacz wszystkie komentarze
Facebook
Archiwa

Warto zobaczyć

Podcast „Historia Sportu” wystartował!

Podziel się:

Stało się! Po kilku tygodniach od zapowiedzi, wystartował podcast poświęcony historii sportu. W kolejnych odcinkach będziemy starali się przybliżyć słuchaczom legendy, imprezy, wydarzenia, a także stworzyć sportowo-historyczne reportaże.

Podziel się:
Czytaj więcej
Planica

Skakać? Tak! Latać? Nie…

Podziel się:

W ten weekend Planica organizuje finał sezonu. Wśród wielu zawodników Pucharu Świata byli i tacy, którzy… latać nie umieli. Lotnicy to zawodnicy predysponowani do dalekich skoków na obiektach mamucich. Jednak są również

Podziel się:
Czytaj więcej
Bernard Hinault do dziś uważany jest za jednego z najlepszych kolarzy szosowych w historii

Bernard Hinault, co charakter miał borsuka

Podziel się:

Zwano go „Le Blaireau”, czyli „Borsuk”, bo tak jak to zwierzę, gdy czuł realne zagrożenie – walczył. Potrafił też być okrutny; ciągle warczał; jechał z zaciśniętą szczęką, tak, jakby ściskał coś

Podziel się:
Czytaj więcej
Firpo wyrzuca mistrza poza ring

Luis Ángel Firpo – oszukany mistrz?

Podziel się:

Luis Ángel Firpo stoczył jedną z najbardziej kontrowersyjnych walk w dziejach boksu. 14 września 1923 r. zmierzył się z Jackiem Dempsey’em. Stawką pojedynku było mistrzostwo świata wagi ciężkiej. Ale w jego

Podziel się:
Czytaj więcej
0
Chciałbym poznać Twoje zdanie, proszę o komentarz.x
Scroll to Top