To był dzień! Jeden z piękniejszych w historii polskiego sportu. 29 września 2000 roku w Sydney chodziarz Robert Korzeniowski zdobył złoty medal olimpijski na dystansie 50 km. W tym samym dniu Kamila Skolimowska, polska lekkoatletka specjalizująca się w rzucie młotem, została mistrzynią olimpijską.
My, Polacy, mieliśmy Józefa Nojiego, biegacza z Pęckowa, który zginął w KL Auschwitz. Czesi i Słowacy mają jego odpowiednika. Nazywa się Oskar Hekš. Był biegaczem, specjalistą od maratonów, choć i krótsze dystanse nie były mu obce. Był też buntownikiem, który głośno sprzeciwiał się organizacji igrzysk olimpijskich w Berlinie, w 1936
Ben Johnson sam przyznał, że jego życie po dyskwalifikacji z 1988 roku było „drogą do piekła”. Wiele osób traktowało go jak nieproszonego gościa. Po aferze dopingowej w Seulu nie tylko zabrano mu złoto, ale i wyrzucono z wioski olimpijskiej. Cztery lata później, w nieco innych okolicznościach, sytuacja się powtórzyła…
15 czerwca 1931 roku w Kosztowach urodził się Jerzy Chromik, polski lekkoatleta, specjalista biegów długodystansowych, olimpijczyk, rekordzista świata. W 1958 roku na lekkoatletycznych mistrzostwach Europy zdobył złoty medal w biegu na 3000 m z przeszkodami.
Jasna Droga – tak tłumaczono jego imię. Wśród Indian wołano na niego Wa-Tho-Huk. Po pierwszych sukcesach sportowych zmuszony został nieco ucywilizować imię i nazwisko. Stanęło na Jim Thorpe. Dziś pamiętany jest jako jeden z najwszechstronniejszych sportowców początku XX wieku. Ale i bohater tragiczny, który umierał w biedzie.
24 marca 2003 r. w Warszawie zmarł Zdzisław Krzyszkowiak polski lekkoatleta, biegacz długodystansowy, mistrz olimpijski, mistrz Europy, rekordzista świata.
Wszędobylski gruz i pył mógł im przeszkadzać. Warszawa była przecież jedną, wielką ruiną. Był 5 sierpnia 1945 roku, kiedy na starcie stanęli biegacze – 122 śmiałków. Trasę Zamek-Belweder obliczono na 3200 metrów, ale nie o liczby wówczas chodziło. Nie o wyniki. Bieg „Kuriera Codziennego” ulicami zburzonej stolicy był manifestacją życia
W 1936 r. w przedolimpijskich rozważaniach eksperci twierdzili, że Eugeniusz Lokajski był jednym z głównych faworytów do zdobycia złota w rzucie oszczepem w Berlinie. Za 28-letnim wychowankiem Warszawianki przemawiały i liczby, i forma. Niestety, jedna decyzja, jeden pechowy rzut zniweczył wszystko…
Film mógłby nie zawrzeć wszystkiego. Potrzeba by serialu, aby w pełni zobrazować historię Tapio Rautavaary, fińskiego mistrza olimpijskiego, łucznika, piosenkarza i aktora. Osobowości przez wielkie „O”. Ale i człowieka, który zmagał się ze swoimi demonami. Na wielu płaszczyznach poprzednika Mattiego Nykänena. Rautavaara zapamiętany został jako nieco sztywny facet. Ot, taki
Miała ledwie 17 lat, gdy rzuciła rękawicę Stanisławie Walasiewicz. W pierwszych dniach sierpnia 1936 r., w olimpijskim finale 100 m kobiet, pokonała polską sprinterkę. Podobnie jak Walasiewiczówna, Helen Stephens również wywoływała kontrowersje. Zarzucano jej, że nie była kobietą. Wątpliwości co do jej płci nie miał za to Adolf Hitler, któremu