Jeszcze mundial w ojczyźnie „ojców futbolu” się nie rozpoczął się na dobre, a FIFA i angielscy gospodarze już mieli nie lata problem. W niedzielę 20 marca 1966 r. w samo południe zniknął z Central Hall w Londynie Puchar Rimeta, przyznawany zwycięskiej drużynie w piłkarskich mistrzostwach świata. Trofeum prezentowano na wystawie filatelistycznej Stampex, poświęconej zresztą sportowi.
Skandal to zbyt małe słowo, by określić tamtą sytuację. Statuetka, o której marzył każdy piłkarz, została ot tak zabrana. Wielkie pretensje do Anglików mieli Włosi, których przedstawiciel w FIFA, niejaki Ottorino Barassi, ukrywał ją w czasie wojny. Jak to możliwe, że puchar przetrwał dużo trudniejsze czasy, nie zmieniał właściciela, a jego wizyta w Anglii mogła sprawić, że już nikt i nigdy go nie zobaczy?
Czytaj też: #HistoriaZmundialu. Vicente Feola – sympatyczny trener, który doprowadził Brazylię do mistrzostwa
Poszukiwania na wielką skalę
Sotland Yard skierował do akcji poszukiwawczej swych najlepszych detektywów. Ustalili oni, że do wnętrza zamkniętego pokoju, w którym znajdowało się trofeum, wtargnął nieznany osobnik, w wieku około 40 lat, wysoki, szczupły z czarnymi włosami. Kradzież dokonana została w czasie, gdy piętro wyżej odbywało się nabożeństwo metodystyczne i a obecny nań tłum wiernych głośno śpiewał pieśni religijne. Właśnie to umożliwiło złodziejowi rozbicie szklanej gablotki.
Policja otrzymywała różnorodne informacje. Jedni zgłaszali je bezinteresownie, faktycznie starając się pomóc. Inni wręcz przeciwnie – tylko po to, by zgarnąć obiecaną, sowitą nagrodę. W tym całym zamieszaniu przyszedł moment szczególny. Otóż po trzech dniach od kradzieży szef FA Joe Mears otrzymał list z żądaniem okupu w wysokości 15 tys. funtów. Warto wiedzieć, że statuetka, na specjalne życzenie Stanley’a Rousa, została ubezpieczona na kwotę dwukrotnie wyższą. Ale cóż za znaczenie miały wówczas pieniądze? Wizerunek Anglików – i tak już nadszarpnięty – w razie nieodnalezienia Pucharu Rimeta zostałby wręcz zmielony. Smród ciągnąłby się za nimi latami…
Służby postanowiły zorganizować zasadzkę na autora listu. Udało się schwytać Edwarda Betchley’a, który jednak zeznał, że został tylko wynajęty przez mężczyznę przedstawiającego się jako „The Pole” (Polak). Za 500 funtów miał zabrać przekazywane pieniądze. I choć wówczas pojawił się jakiś trop, to statuetki nadal nikt nie widział.
Przez cały tydzień snuto różne teorie. Od tych przyziemnych, mówiących, że kradzież ma przynieść złodziejowi wymierne korzyści finansowe, po te nieco absurdalne, oskarżające organizatorów o sfingowanie przestępstwa. Działanie to miało ponoć pomóc w rozsławieniu angielskiego mundialu.
Dni mijały. Sytuacja wydawała się nie mieć końca. I wtedy pojawił się on. Czworonożny bohater, Pickels.
Czytaj też: Mundial 1934 i ślepi sędziowie
Pickels, angielski bohater
27 marca David Corbett wyszedł na spacer ze swoim psem. W pewnym momencie rezolutny zwierzak podbiegł do wejścia jednego z ogrodów, zatrzymał się i zaczął węszyć. Właściciel podszedł do niego i podniósł zawinięty w papier pakunek. Po jego otworzeniu zdębiał. Pickels znalazł Puchar Julesa Rimeta! Anglia odetchnęła z ulgą! Mistrzostwa uratowane!
Czworonożny bohater z właścicielem otrzymali nagrody, warte w sumie sześć tysięcy funtów. Cztery miesiące później, gdy Anglicy zwyciężyli w meczu finałowym, pojawili się też na uroczystym bankiecie. Pozostaje jeszcze pytanie: co działo się później z bohaterami tej opowieści?
Betchley został o skazany za próbę wymuszenia pieniędzy na dwa lata więzienia. Jeśli rzeczywiście jego wersja o udziale innych osób była prawdziwa, to nigdy ich nie odnaleziono. David Corbett początkowo był podejrzewany o udział w kradzieży, ale po przesłuchaniu został oczyszczony z zarzutów. Za pieniądze, które otrzymał, kupił dom.
Pickles zagrał u boku Erica Sykesa i June Whitfield w filmie „The Spy with a Cold Nose” z 1966 r. Pojawił się także w kilku programach telewizyjnych, w tym „Blue Peter” i „Magpie”. Został nazwany „Psem Roku” i od jednego z producentów żywności dla zwierząt otrzymał rok darmowej karmy. Bohater Pickles zmarł w 1967 r. Udusił się własną smyczą, kiedy próbował ścigać kota w pobliżu swojego nowego domu w Surrey. Pochowano go w ogródku właściciela. Nawiasem mówiąc, Puchar Julesa Rimeta został ponownie skradziony w grudniu 1983 r. i tym razem nigdy go nie odzyskano.
