Przed II wojną światową Jan Kula uchodził za wielki talent. Prorokowano, że jeśli tylko będzie zdrów ma szansę na tytuł mistrza świata. Ale przyszła wojna i zabrała mu najlepsze lata.
Był 21 czerwca 1998 r. kiedy na trybunach Stade de Gerland w Lyonie blisko 40-tysięczny tłum zobaczył „najbardziej naładowany politycznie mecz w historii mistrzostw świata” lub „matkę wszystkich meczów”. W drugiej
Maria Kwaśniewska była nie tylko wszechstronną lekkoatletką, ale przede wszystkim odważną i bezkompromisową kobietą. Realistką, jakich mało.
Mecz otwarcia na mundialu. W Polsce powinien być synonimem niespełnienia, falstartu, a od 20 lat wręcz porażki i niszczenia nadziei. W przeciwieństwie do naszch dzisiejszych meksykańskich rywali, nie potrafimy w wygrywać pierwszych mistrzowskich gier.
Ponad czterdzieści lat temu Ubaldo Fillol miał w Argentynie niemal boski status. Kibice go uwielbiali. Zarabiał godne pieniądze. Cieszył się dobrym życiem. Legendę wyrzucono jednak River Plate.
Jeszcze mundial w ojczyźnie „ojców futbolu” się nie rozpoczął się na dobre, a FIFA i angielscy gospodarze już mieli nie lata problem. W niedzielę 20 marca 1966 r. w samo południe zniknął z Central Hall
Sinusoida. Tym jednym słowem można opisać życie i sportową karierę włoskiego gimnastyka. Kiedy wydawało się, że Alberto Braglia właśnie wstępuje na szczyt, przychodził podmuch i sprawiał, że upadał. I tak w kółko.
Druga edycja mistrzostw świata odbyła się we Włoszech. Smutnym jest fakt, że kojarzona jest z polityką i jej wpływem na boiskowe wydarzenia. Według legendy Mussolini miał powiedzieć Vittorio Pozzo, trenerowi włoskiej reprezentacji, że ten „ma zdobyć mistrzostwo, albo umrzeć”.
